Nakon profesora Dušana Stankova, oslučili smo da vas ove nedelje upoznamo sa našom glumicom Radojkom Radom Đuričin. Rođena je u Vršcu 31. maja 1934. u svešteničkoj porodici Marinka (čuvenog pop-Marinka, kako su ga meštani zvali, čije ime nosi jedna ulica u Vršcu) i Mileve Đuričin. Ima mlađu sestru Nadeždu.
Rada je glumom počela da se bavi skoro slučajno,a u karijeri dugoj pedeset pet godina imala je više od stotinu pozorišnih, filmskih i televizijskih uloga. Prvo je studirala srpski jezik i književnost, zbog čega se iz rodnog grada preselila u Beograd. Na Fakultetu dramskih umetnosti diplomirala je 1958. u klasi Josipa Kulundžića, zajedno sa Nikolom Simićem, Ružicom Sokić i Velimirom Batom Živojinovićem. Te godine je i debitovala glavnom ulogom u predstavi “Dnevnik Ane Frank” na sceni Narodnog pozorišta. Naredne godine postaje članica Jugoslovenskog narodnog pozorišta.
Objavila je knjigu „Tajna crne ruke”, dnevnik u kome je beležila događaje na probama istoimene predstave koja je izvedena 1983, u režiji Ljubiše Ristića. Dramatizovala je tekstove svog najboljeg prijatelja Mome Kapora, sa kojim se družila od studentskih dana. Čuveni slikar i književnik je, kako piše Politika- “iskričavu lepotu Radinih tamnih očiju i prepoznatljivog osmeha (jednako blistavog danas, bez ikakvih kozmetičko-hirurških intervencija, kao i kad je bila nestašna vršačka gimnazijalka) ovekovečio na portretu „Dama sa šeširom”.
Svoj Vršac neizmerno voli i često mu se vraća. U intervjuu za magazin Hello! rodni grad opisala je ovako: “Vršac je jedan od najlepših gradova Srbije: crkve, Vladičin dvor, Gradska kuća, muzeji, “Milenijum”, Vršački breg sa kulom, “Vila Breg” i vidikovac sa prekrasnim pogledom na grad i nepregledne vinograde. Mnogo je lepote i pravih sadržaja u mom malom – velikom Vršcu”.
Udata za prof. dr Dragoslava Popovića, nekadašnjeg profesora nuklearne fizike, sa kojim ima sina Radana, filmskog snimatelja .
Dobitnica je mnogobrojnih nagrada među kojima izdvajamo nagradu za životno delo Zlatni ćuran, koju je dobila 1975. za ulogu Glorije u predstavi Jugoslovenskog dramskog pozorišta “Vuci i ovce” i nagradu za životno delo koju joj je uručila Opština Vršac, zajedno sa ikonom Svetog Teodora Vršačkog. To je nagrada, kaže, na koju je najponosnija.
Naša Rada živi i radi u Beogradu. Nadamo se da će još dugo pleniti svojim prelepim toplim osmehom i da ćemo je i dalje gledati na daskama JDP-a.
Izvori informacija: http://www.politika.rs/scc/clanak/181838/Lepa-protina-kci
